|
Nom Départ vun eisem fréieren Paschtouer, dem Abbé E. Urth
, am Fréihjoer 1991 huet den Abbé Fränz Müller d’Por Duelem
mussen matiwerhuelen. Niewt de Poren Elleng, Elveng a Wellesteen,
hat hien mat engem Schlag en décken Trapp méi Schéwercher ze betreien.
En éischt Joer ass dunn an d’Land gangen wou de Fränz mol seng
nei Porkanner an hir’t Vereinsliewen huet misse kenneléieren.
Ausser der JAC zu Fëlschdrëff war déi Zeit keng Vereinsstruktur an der
Gemeng Duelem, déi ausschliesslëch fir Kanner oder Jugendlëcher
do war.
Am Fréihjoer 1992 huet e schrecklecht Verbriechen der Gemeng
Duelem zou zweifelhafter Bekanntheet verhollef. E puer jonk Leit
haten , vir e puer dausend Frang ze klauen, en ale Mann , deen eléng
zu Duelem gelieft huet mam Messer doudgemacht. De jonke
Leit, déi dëss schrecklech Dood ze veräntwerten haten hirt ganzt Liewen
war mat engem Schlag ruinéiert. De Fränz huet d’Fro nëtt méih lass gelooss,
op dat huet missen sou kommen, oder op déi jonk Leit
nëtt zevill Freizeit mat ze wéineg sënnvoller Beschäftegung
hun missten opfëllen. D’Iddie huet an him Gestalt ugeholt , fir
eng Struktur ze schaafen, déi Kanner a jonke Leit eng sënnvoll Freizeitgestaltung
sollt ubidden. Kloer, datt de Fränz och gäre gesinn hätt
wann den neie Klibbchen sëch u Jesus Christus a senger frouer Nooricht
géing ausriichten. Awer et misst eppes sinn, dat de Kanner aus
alle sengen Dirfer op géing stoen, a waat zougleich an eiser Regioun
nei , a viir d’Kanner an d’Jugendlech attraktiv sollt sinn. A fir nëtt
mussen Strukturen, Spillregelen an Iddien nei ze erfannen , sollt
et am Beschten eppes sinn, watt op anere Platzen seng Preuven
laang bestaan hat. Wat louch do méih no, wéi e kathoulësche Scoutsgrupp
wëllen ze grënnen ?
D’Iddie war flott, mais fir e Scoutsgrupp ze bedreiwen , braucht
et Cheffen, Kanner, en Home Iddien a Material. Wuel gouf
a gëtt ët e landesweite Verband, deen no international gültege Regelen
, d’Gruppen hei am Land betreit an iwerwaacht, mais dëse Verband hat
kee Pool vu freie Cheffen, déi een einfach hätt kënnen op Duelem ruffen
. D’Philosophie vum Scoutismus wëllt, datt all Grupp wéi eng Zell aus
sëch selwer wiist an sëch seng Cheffe selwer eropziilt. De Verband konnt
dem Fränz , bei der Realisatioun vu senger Iddie, mat Rot an didakteschem
Material hëllefen, mais eng Chefféquipp misst schon um Terrain
selwer fonnt ginn. Hien huet sein Uleies am Gebiet virun den Härgott
, eisem iewechte Cheff bruecht, an huet gezielt ugefangen sei Projet
virunzebréngen.
Am Summer 1992 huet de Fränz ugefang, bei verschiddene Leit déi hien
kannt huet ze sondéieren , fir ze gesinn op eventuel Leit bereet wieren
, un der Grënnung vun engem Scoutsgrupp matzeschaffen. No der Rentrée
am Hierscht, huet de Fränz Sondes an den Houmassen an alle Kiirchen
de Leit vu senger Iddie, e Scoutsgrupp ze grënnen, geschwaat. Hien
huet fir Freides de 27ten November 1992 owends op Elleng an d’Schoul
invitéiert. Hei sollt fir all Interessenten eng éischt Gelegenheet
sinn, fir Kontakt opzehuelen an sëch auszetauschen. Dëss Annonce huet
bei verschiddene Leit fir vill Onrouh a ville Gespréicher am Familljekress
gesuergt. De 27te November ware vill Leit, déi sëch gréistendeels nët
kannt hun zu Elleng an der Schoul. E puer Responsabler vum Verband vun
de Lëtzebuerger Scouten waren do, an hun de Prinzip vum Scoutismus erklärt
an en Iwerbléck vermëttelt waat d’Bedreiwen vun engem Grupp un Exigenzen
un d’Cheffen stellt. E gudden Engel hat dervir gesuergt,
dat niewt villen interesséierten Leit ouni eegen Scoutsvergangenheet,
och e Mann op Elleng komme war, deen Scout duerch an duerch ass, an
deen aus senger Jugend eng joerelang Erfahrung als Truppecheff
matbruecht hat. De Jean Langehegermann hat dat , waat denen aneren
Interesséierten gefeelt huet , gutt Iddien aus der Praxis, Kenntnis
vun der Philosophie vum Scoutismus, eng déif Reliositéit an eng Scheier
voll alem Scoutsmaterial vun Seeler iwer Zelter bis op en ale Campfändel
. De Fränz huet der Versammlung ugebuden, dem ze grënnenden Scoutsgrupp
den ale Poorsall hannert dem Paschtoueschhaus zu Duelem als Home ze
iwerloossen. Et waren also gutt Viraussetzungen ginn, fir datt de Projet
sollt réusséieren. Mais nach war et nëmmen e Projet.
De selwechten Owend nach huet de Jang d’Personalien vun de Leit opgeholt,
déi un engem weideren Kontakt interesséiert waren. An deene folgenden
Deeg huet hien dun mat alle Leit vu senger Lëscht Kontakt opgeholt,
fir de Bolz ze huelen an nei Rendez-vous’en ze fixéieren, bei deenen
méih konkret iwert d’Realisatioun vum Fränz senger Iddie sollt geschwaat
ginn.
Et hunn sëch dunn 13 Leit fonnt, déi an de nächste Wochen eifreg d’Käpp
zesummegestach hun, fir d’Grënnung vun dem neie Grupp virzebereeden.
No langen Diskussiounen ass dem Carlo seng Prospose, de Grupp nom hellege
Märten ze nennen, ugehollt ginn. Dësen Hellege Mann ass jo besonnesch
fir seng Mantelspende zu Amiens bekannt. Als Ritter vun der Barmhärzegkeet
, hu mir hien zum Virbild geholt, an eise Grupp ënnert sei
Patronage gestallt. Ausserdeem huet eis folgend Viirstellung faszinéiert.
Et ass geschichtlech erwisen , datt de Martin, als Bëschof vun
Tours 2 mol op Tréier bei de réimësche Keeser gereest ass.
Well eng Réimerstrooss aus Frankreich op Tréier bei eiser Réimersiedlung
, dem Ricciacus, Etappe gemacht huet, kann een nëtt ausschléissen, datt
den hellege Märten um Pötzel, also hei zu Duelem war, an hei geschlof
a giess huet. Wien wees, villeicht gehéiert eng vun deene sëllege Schierbelen
op der Gewaan zu engem Geschier vun deem eise Patréiner
gies hat ?!!
Op alle Fall ass eifreg geschafft gin fir de Grupp op d’Been ze stellen,
eenzel Leit hun eng Chefformatioun ugefangen oder erneiert , de Jang
huet seng Gruppechefformatioun gemacht, an sou konnten 13 Leit Freides
den 22te Januar 1993 de Konstitutiounsacte ënnerschreiwen. De
Gruppe war gebuer, an direkt hu mir eis bei de Gemengen aus eiser Regioun
( Duelem, Mondorf, a Burmerange ) agedroen an ëm e Subside gefrot fir
schaffen ze kënnen. Nëmmen d’Duelemer Gemeng huet op eis Demande réagéiert,
an sou hu mir eise siège social zu Duelem gehollt.Och beim Verband
vun de Lëtzebuerger Scouten hu mir eis ugemellt an no enger visite vum
Commissär général si mir an de Verband opgeholt ginn.
Et gouf décidéiert, datt mir Samsdegs de 6 te März 1993, mëttes
ëm 14 :30 Auer eng éischt Versammlung mat den interesséierte Kanner
aus allen Diefer sollte maachen. Als Thema hate mir « Indianer
» zeréckbehalen, an sou gouf fleisseg un all méiglechem Material vir
Indianer ze spille gebaut. Souguer e groussen Holzbison gouf op engem
Seel hinanhier gezunn, fir datt d’Kanner mat Pfeil a Bouh op e beweglecht
Ziel sollte schéisse kënnen. D’Invitatiounen ware verdeelt, d’Material
war bereet, an d’Chefféquippe war déck gespaant ze gesinn, wéivill
Kanner da géifen viirwëtze kommen. Jidfereen war déck zefridden, wéi
et owends kloer war, datt mir d’Nimm vun ongeféier 40 Kanner am Wëllefchesalter
an 12 potentiellen Explorer op eise Lëschten haten. Fir mam Home
laanscht eneen ze kommen gouf décidéiert, datt d’Wiwel sëch Samsdegs
nomettes ënnert der Leedung vum Josée Vandivinit treffen sollten,
während de Jang d’Avex Versammlung Dënschdeg owends dirigéiere
sollt. Fir e klengen Ausgleich an de Branchestärkten ze schaafen , goufen
nach e puer Leit , déi eigentlëch nach Wiwel sollte sinn, bei d’Explorer
gehollt, an dunn war alles bereet. Dënschdegs de 16te März 1993 war
eis éischt normal Explorerversammlung .
Eise Grupp war Réalitéit. |
